heyatehemaseyehosseini.ir
این صفحه پاسخی به هزاران پرسش شخصی و اجتماعی راه اندازی یک هیئت است. این صفحه مسیری است که هیئت از دیروز آمده و تا فرداهای دور پیش رو دارد.
آن اوایل که جمعی برای برپایی خیمه ی امام حسین و برگزاری مراسم عزاداری گرد هم آمدن ، چون اکثریت قریب به اتفاق آنها ، سماورسازهای بازار تهران بودند نام هیئت را «هیئت سماورسازها» گذاشتند. اما به مرور زمان که هم بر تعدادشان و هم بر بینششان افزوده شد. وظایف و اهداف دیگری را نیز مدنظرشان قرار دادند.فعالیت های هیئت از حالت سالانه و تکریم و تعظیم سیدالشهدا به تعظیم شعائر اسلامی و تکریم سایر اهل بیت در طول سال تسرری یافت، همین تغییر سبک و منش منجر شد نام هیئت از سماورسازها به «موحدین» تغییر کند.
با فوت بزرگان خاندان (پدربزرگ مان و حاج عمو سلوت در سال 1369) و عدم قبول مسئولیت اداره هیئت از سمت پدر ، عموها و سایر بزرگان وابسته به آنان با دلایلی من جمله ترس از فقر شخصی و عدم توانایی و کفایت در اداره ی هیئت؛ افتحار عظیم نوکری برای امام حسین از سمت خاندان ما قطع شد.
خاندان ما که یکی از بانیان اصلی هیئت موحدین بودند، ابتدای ساکن از بانی بودن مجالس روضه کناره گیری کرد و با گذشت زمان کم کم هم از جلسات هفتگی و سالانه هیئت کنار کشید.
محل سابق هیئت که خانه پدری حاج عمو و پدربزرگمان «جد پدری ام» در محله ی مولوی تهران که سال های متمادی در ایام دهه محرم میزبان عزاداران بود و بعدها توسط حاج سلوت وقف این کار نیز شده بود؛ به اداره اوقاف واگذار شد و پرچم و علم عزای حضرت اباعبدالله الحسین (ع) از دوش خاندان ما به دوش سایر دلباختگان و عاشقان آن حضرت منتقل شد.
هیئت موحدین همچنان در محله پیروزی تهران توسط سایر اعضاءو بانیان به برقراری مجلس روضه ی امام حسین ادامه می دهد.
محل هیئت سماورسازها یا موحدین در بافت قدیمی شهر تهران و محله مولوی و حوالی میدان قیام بود. سال های پیش از انقلاب که تهران به شکل امروزی گسترده نبود تمامی فامیل از محله دروازه دولاب کنونی تا محله ی صفاری و لب خط ساکن بودند و دهه های محرم همگی در این خانه که دیگر به خیمه امام حسین مبدل شده بود گردهم می آمدند. برای خانواده بزرگ ما در یکی از زیباترین و پر مغزترین فرهنگسراهای آن روز یعنی محل همین هیئت برگزار می شد.بعدها هم با انتقال تولیت این خانه به سازمان اوقاف؛ هیئت به صورت گردشی در خانه یکی از اعضاء و در یکی از محلات تهران برگزار می شد اما مراسم دهه محرم در محله پیروزی تهران همچنان به صورت دائمی برگزار می شود.
خاطراتی که نسل قبل از من - «پدران و مادران ، عمو و عمه ها و سایر بستگان» - برایم گهگداری نقل می کنند با شیرینی و حلاوت خاصی تعریف می شود که هم برای خودشان خوشاید و روح فزا است و هم برای منی که سردی روابط امروزی خانوداه ها را در پس صنعتی شدن جامعه و تغییر در سبک و سیاق زندگی نسل های بعدی همان بچه هیئتی های سابق می بینم.
هر وقت خاطرات هیئت از بزرگترها نقل می شد از عملکرد بزرگترها بویژه پدرم که پسر بزرگ خاندان متولی بود انتقاد می کردم. انتقادی که شاید به تندی هم می گرایید. همیشه خودم را از این نحوه انتقاد و نقد ملامت می کردم و می گفتم و البته از دیگران هم شنیده بودم که هنوز هم دیر نیست شما می توانید هئیت را احیاء کنید یا همان نقش بانی بودن را امروز پیاده سازید.
منتقد عملکرد پدرانمان معتقد است هیئت نسلی نو از همان خاندان و با اتکاء به بزرگانمان می طلبد تا هیئت احیاء شود.
همانطور که طی سالهای اخیر جریان اربعین حسینی در کشورمان و کشور عراق حماسه ها ساخته است. در سال 1396 با کمک یکی از دوستداران حضرت اباعبدالله الحسین جانی تازه به ما دمیده شد تا اگر توان اداره یک دهه نداریم از یک روز نوکری دریغ نکنیم. برپایی ایستگاه صلواتی در روز اربعین حسینی در کیانشهر تهران خون تازه ای در رگها ما بود و شروعی تازه برای احیای یک هیئت!؟
نام هیئت احیا شده از «موحدین» به «حماسه حسینی» تغییر می یابد تا هیئت با اتصال به گذشته و واقعه عظیم عاشورا و با نگاه به آینده و تمام بشریت گام های بلند بردارد.در مسیر احیای هیئت دوستداران و عاشقان اباعبدالله پیش قدم شده اند.
سرنوشتی که خاندان ما داشت می تواند کشورمان ایران داشته باشد در زمانه ای که بنا به فرمایش حضرت آقا برای دفاع از جمهوری اسلامی بچه مذهبی ها هیچ تقیه ای نباید بکنند سعی می کنم یک نگاه واقع بینانه به جامعه ایرانی در گام دوم انقلاب داشته باشم
فردا واژه ی غریبی است که واکاوی می خواهد. فردا همین امروز است. امروز، فردای دیروزی است که منتظرش بودیم و انتظار داستانی که حتی ترانه خوان های ما ایرانی جماعت از آن نمی تواند بگذرد گویی در بافت همه ما ایرانی ها اعم از مذهبی و غیر مذهبی وجود دارد. اما فردای هئیت حماسه از کجا آغاز شد و کدام فرداها در انتظار ما هیئتی ها است.
از زمانی که تیغ نقد برداشتم و پدرانمان را برای نحوه عزاداری و کیفیت عزاداری هایشان نقد کردیم فردا آغاز می شود خب چه چیزی برای جایگزین کردن این منکرات داری بسم الله! بیا وسط گود و میدان و نقش خودت را ایفا کن! فردای هیئت از زمانی که تصمیم گرفتیم هر ساله یک خیمه امام حسین در اربعین دایر کنیم فردا معنا پیدا کرد. کمبودهایی که امسال داشتیم و بایستی سال بعد جبران می کردیم. این کمبودها صرفا مربوط به خیمه و خدماتش نبود بلکه به حالات روحی و رفتار و انگیزه بانیان نیز بر می گردد.
امید به خوب شدن و تغییرات مثبت روحی، امید به حزب اللهی شدن و مورد پسند شدن حضرت دوست و لیاقت انتخاب او آن آرزویی است که باید هر بچه حسینی به جان و قلب داشته باشد و هیئتی شدن اصلا برای همین علت است.
فردای محتملی که شاید برایمان دور بنظر برسد فردایی است که در محضر حق حاضر می شویم بی هیچ عذر و بهانه برای پاسخگویی اعمالمان!؟ برای آن روز بایستی از امروز توشه برداریم و چه جایی بهتر از هیئت برای جمع اوری آذوقه برای آن روز موعود.
.png)
