پس از برگزاری مراسم اربعین حسینی؛ اولین باری بود که برخی از خادمان حاضر یافته در این مراسم گرد هم می امدند تا پیگیر مسئله ای باشند که آن روز به شور و مشورت گذاشته شد.
آذرماه سال جاری بود که با دعوت از آقایان مجتبی پارسا، ابراهیم فاطمی نویسی و حاج آقا علی حسنی خواستیم برای ثبت رسمی هیئت به مجلسی که در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی ترتیب داده بودیم شرکت کنند.
در ابتدای امر مصطفی قوامی شرحی از سابقه هیئت سماورسازها (موحدین فعلی) و مسیری را که در حال حاضر طی کرده است داد سپس صحبت هایی پیرامون ضرورت شکل گیری، تاسیس و به عبارت بهتر احیای هیئت ارائه شد. ماجرای انتقاد و نقد عملکرد پدر و پدرانمان که بایستی از ترس از عمل و فقر برحذر می بودند و عمل متکی به ایمان را سرلوحه کارشان می کردند تا اینکه پایه گذاری و احیای یک معروف مهم تر از نهی از منکر است.
مباحث دیگری نیز مطرح شد که رئوس آنها عبارت است از : ضعف و آسیب های هیئات موجود، پتانسیل های موجود در شهید مطهری بویژه کتب حماسه حسینی برای راه اندازی و پشتوانه فکری یک هیئت مذهبی مورد قبوا و پذیرش.
حاج آقا حسنی نیز مطالبی پیرامون مراسم های مرسوم فعلی از مداحی و نوحه خوانی و سینه زنی پرداخت و اینکه برحسب عادت شاید مراسم را در صرف عزاداری ببینیم در حالیکه می شود یک جلسه را برای کمک به محرومان یا شرایط اضطرار دیگری تعطیل کرد. توجه به معیشت مردم و همسایه ها، مناطق محروم و دور افتاده کشور و موضوعاتی که حکایت از جامع بودن راه و منش یک هیئت باشد؛ از اهم سخنان شیخ علی حسنی بود.